Paraan

PARAAN

Namulatang ganito

Namulat sa paliko

Mamulat sa matino

Sumambulat nang patago

Umiwas mabigo

Sa taliwas nagtungo

Sa totoo sumuko

Sa bulaan humango

Tumiwarik sa paglaki

‘di nakabalik pauwi

Sa mapang-aliw nawili

Iniyakan ang pili

Sumunod sa nakita

Naglaho ang tiwala

Matang walang makita

Katuparan bawat kita

Panganib ‘di alintana

Nag-ipon ng sandata

Uhaw sa kalinga

Nangarap ng sagana

Paraang minana

Dulot ma'y pagdurusa

Palitan ay tsaka na

Sakaling tama pala

Isang Dapit-hapon

Ang araw ay pansamantalang

Lulubog dito at doon ay gagawi

Sa kabilang dako ng daigdig

Upang liwanag niya’y ibahagi

Kasabay ng kanyang pag-ngiti

Ay ang pagsambit niya ng “hanggang sa muli”

Bilang panghuling pagbati

Sa pagpasok ang takip-silim

Ngayon, sa gabing hahalili

Ang buwan sa ulap sana’y hindi magkubli

Upang ang hiram nitong liwanag sa araw

Ay siyang ilaw sa magdamag na magsisilbi

Oh araw na nasa langit

Ilaw ka ng buong daigdig

Gabay ka ng mga tulad kong

Hindi lang minsan sa buhay ay nalihis

Bukas sa muling pagsikat mo

Ay nais kong halikan mo’ko sa pisngi

At iyong bulungan sana katulad ng lagi

Ng “magandang umaga” bilang paunang pagbati

Ngunit sa susunod mong pagdating
Kung sakali mang hindi na ako magising

Para sa mapapalad na mananatili pa

Ang siya ko na lamang hiling

Sa bawat bukang-liwayway sanang sasapit

Pag-asa ang ihandog mo mula sa langit

Upang dito sa mundong aking lilisanin

Liwanag sa bawat puso ang siyang maghahari